ச்சே, என்ன மாதிரி ஜென்மங்களோ!?

காலை நேரம். தூக்கக் கலக்கம்.

"ஏ, பாப்பா கத்திக்கிட்டே இருக்கு பாரு, என்ன பண்ணிக்கிட்டிருக்க?"

"எனக்கு மட்டும் என்ன ஏழு கையா இருக்கு, நீங்கதான் கொஞ்சம் என்னன்னு பாக்குறது" 

முனகிக்கொண்டே எழுந்து, "ஏ, கன்னுக்குட்டி, செல்லம், என்னாச்சு, ஏன் அழுவுற" என்று குழந்தையைத் தூக்கி, ஏமாத்தி, பொம்மையைக் கொடுத்து சமாதானப்படுத்தினேன்.

"ஏய். காபியும், அந்த பேப்பரையும் கொண்டா" என்று கத்தி முடிக்கும் முன்பு இரண்டும் என் முன்னால் இருந்தது. "ச்சே ச்சே, எப்ப பாரு அங்க கற்பழிப்பு, இங்க பலாத்காரம், சினிமாவுல மதுரை அரிவாள் கலாசாரம் மாதிரி, இப்ப கற்பழிப்பு கலாச்சாரம் போலிருக்கு" என்றபடி, போய்க் குளித்து விட்டு வரும்போது, இட்லி தயாராக இருந்தது.

"ஏங்க, சாயந்திரம் வரும்போது நான் சொன்னத வாங்கிட்டு வாங்களேன்" என்றாள் மனைவி. "அதெல்லாம் போய் என்னால வாங்க முடியாது. பாப்பாவ தூங்க வச்சிட்டு நீயே போயி வாங்கிக்க. நான் வேற இன்னக்கி ஆபிஸ் வேலையா திருவள்ளூர் போகணும். ராத்திரி வர லேட்டாகும்" என்று கத்தி விட்டு கிளம்பினேன்.

பேருந்து நிறுத்தம் சென்று, தாம்பரம் பேருந்து ஏறினேன். "அப்பப்பா என்ன கும்பல்" என்று எண்ணியவாறே, ஒரு ஓரமாக நின்று கொண்டேன். இன்னும் அரை மணி நேரம் போகணுமே என்று எண்ணிக்கொண்டே, சும்மா உள்ளே நோட்டமிட்டேன்.

"அடப்பாவி, அந்தப் பொண்ண ஒரு பொறுக்கி எப்படி ஒரசிக்கிட்டிருக்கான், எவனாவது ஏதாவது கேக்குறானா பாரேன்" என்றபடி எல்லாரையும் பார்த்தேன். எல்லோரும் அங்கெ பார்த்து விட்டு பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டனர். "ச்சே, என்ன மனுஷங்களோ" என்றபடி மீண்டும் அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்தேன். "இந்தப் பொண்ணாவது ஏதாவது சொல்லாம், யாருக்குத் தெரியும், அதுக்கும் ஆசையோ என்னவோ, ச்சே ச்சே" என்றபடி தாம்பரம் வந்து இறங்கினேன். அந்தப் பெண் கண்ணில் ஏதோ தூசி போல, தலையைக் குனிந்து கொண்டு, கண்களைத் தடவிக் கொண்டு போனது.

பின் ஓடிப்போய், திருவள்ளூர் செல்லும் பேருந்தைப் பார்த்தேன். முதல் பேருந்தில் உட்கார இடம் இல்லை. இன்னும் நேரம் இருந்ததால் அடுத்த பேருந்தில் ஜன்னலோர சீட்டில் அமர்ந்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சம் இந்தப் பேருந்தும் கும்பல் ஆனது.

பேருந்து கிளம்பும் நேரத்தில் ஒரு கணவன் மனைவி ஏறினர். அந்தப் பெண்ணுக்கு சற்றே மேடிட்ட வயிறு. ஏறியவுடன், அந்தப் பக்கம் இந்தப் பக்கம் பார்த்தனர். இடம் எங்குமில்லை. யாரும் எழுவது போல தெரியவில்லை. நான் எழ நினைத்தேன். பிறகு யோசித்து இன்னும் இரண்டு மணி நேரம் நிற்க வேண்டுமா, திரும்பி வரும்போது என்றால் பரவாயில்லை என்று யோசித்து, கண்களை மூடிக்கொண்டேன்.

மாலை வேலையெல்லாம் முடிந்து மீண்டும் தாம்பரம் வந்தேன். ஐந்தாறு வயதுள்ள சிறுவன் சிறுமி இருவரும் "சார் சார்" என்று பின்னாடியே வந்தார்கள். "போங்க போங்க, சில்லறை இல்லை, சும்மா நைனைன்னு பின்னாடி வராதீங்க" என்று விரட்டினேன்.

வீட்டுக்கு நடந்து போகும் வழியில், குழந்தைக்கு பொம்மைகள் வாங்கினேன். மனைவி கேட்டது நினைவுக்கு வந்தது. சரி, எப்படியும் வாங்கியிருப்பாள் என்று என்ன்கிக் கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்தேன்.

டிவி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. குழந்தை தொட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தது. "என்னடி, நீ கேட்டத வாங்கிட்டியா" என்றேன். எதுவும் பதில் இல்லை. "இதப் பாரு, அதெல்லாம் பொம்பளைங்க சமாச்சாரம், நான் போயி எப்படிக் கேக்க முடியும்?" என்றபடி உடை மாற்றிக்கொண்டு வந்தேன். சாப்பாடு தயாராக இருந்தது. ரிமோட்டை எடுத்து வேறு மாற்றினேன். "அமில வீச்சால் இன்னொரு பெண் பலி" என்று செய்தி ஓடியது. "என்ன கொடுமையடா" என்று நினைத்துக்கொண்டே மீண்டும் மாற்றினேன். அந்நியன் படம் ஆரம்பித்திருந்தது. பின் சாப்பிட்டேன்.

மனைவியிடம் இன்று பேருந்தில் நடந்ததையெல்லாம் சொன்னேன். "எல்லோரும் வேடிக்கை பாத்துக்கிட்டே இருக்காங்க, என்ன மனுஷங்களோ" என்றேன். டிவியில் "யாராவது சோடா வங்கி வாங்களேன்" என்று ஒருவர் கத்திக் கொண்டிருந்தார். மனைவி பாத்திரங்களைக் கழுவி வைத்து விட்டு வந்தாள்.

"தூங்கலியா?" என்று கேட்டாள். "இல்ல ஒரு பதிவு எழுதலாம்னு இருக்கேன். நான் முடிச்சிட்டு தூங்கறேன்" என்றேன். "எதப்பத்தி?" என்றாள்.

"பாரேன், இந்த அமில கலாச்சாரம், கற்பழிப்பு. நாடு எவ்வளவு எவ்வளவு மோசமா இருக்கு. பெண்களுக்குன்னு பாதுகாப்பே இல்ல. இதப் பத்தி ஒரு பதிவு போட்டே ஆகணும் கண்டிப்பா. மாணவர்கள் எல்லாம் இலங்கைப் பிரச்சினைக்கு போராட்டம் பண்றாங்க. நம்மால முடிஞ்சத, ஒரு பதிவாவது போடனுமுல்ல" என்றேன்.

என் மனைவி என்னைப் பார்த்து சிரிப்பது போல தோன்றியது.

டிஸ்கி 1: உங்களில் யார் யோக்கியமானவனோ அவன் முதலில் கல்லை எரியட்டும். - இயேசு

டிஸ்கி 2: மத்தவங்க மனசு புண்படும்படி ஒரு வார்த்தை சொன்னாலும், மனசுல நினைத்தால் கூட அது குற்றம்தான் - ஈரம்.

Tweet

(B)பிட்டு (B)பிட்டா போட்டுட்டு போறேன்

பதிவு போட ஒன்னும் இல்லேல்ல.. அதான் பிட்டு.. 

சமீபத்தில் பார்த்த பிற மொழி திரைப்படங்கள் பற்றிய கருத்துக்கள். 

தலாஷ் (Talaash): உண்மையை சொல்ல வேண்டுமென்றால் சத்தியமாக இந்தப் படம் எனக்குப் புரியவேயில்லை. இது நிஜமாகவே பேய்ப் படமா, இல்லை எனக்கு புரியவில்லையா? ஆனாலும் படத்தில் எனக்கு சில காட்சிகள் மிகவும் பிடித்தன. குறிப்பாக, தன மகனின் இறப்பை நினைத்து கலங்கும் அமீர், ஒரு வேளை தன்னுடனே விளையாட வைத்திருக்கலாமோ, தானும் கூட போயிருக்கலாமோ என்று நினைக்கும் காட்சிகள். நாம் அனைவருமே ஏதாவது ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் அதே போல இறந்தவர்களைப் பற்றி எண்ணியிருப்போம். மற்றபடி நல்ல சப் டைடிலுடன் பார்த்தால் ஒரு வேளை புரியுமோ என்னவோ?

Special 26: படத்தில் சண்டை இல்லை. பறக்கும் டாட்டா சுமோக்கள் இல்லை. ஆனாலும் படம் பரபரவென்று பறக்கிறது. நடுநடுவே காதல் காட்சிகளும், பாடல்கள் மட்டும் வேகத்தடை. A Wednesday படத்தில் பாடல்களோ, காதலோ இல்லாமல் எடுத்த நீங்கள், இந்தப் படத்தில் ஏன் வைத்தீர்களோ? மற்றபடி படத்தில் வரும் டிவிஸ்ட் எல்லாமே, நிஜமாகவே ஊசிகொண்டை வளைவுகள்தான். ஆனால், அவை அனைத்துமே படத்தில் முன்பே சொல்லப்பட்டுவிட்டன. நிறைய இடங்களில் சப் டைட்டில் இல்லாவிட்டாலும், படம் நன்கு புரிந்தது.

ஹரிதாஸ் மற்றும் பரதேசி பட விமர்சனங்கள் படிக்கும்போது பார்க்க வேண்டுமென்ற ஆவல் உள்ளது. பார்ப்போம்.

யாராவது இளையராஜாவிடம் போய் குமுதத்தில் வரும் அவரது கேள்வி பதில்களை நிறுத்தச் சொல்லி சொல்லுங்களேன். நிறைய பேரிடம் அவர் இருக்கும் மரியாதையையும் இழந்து விடுவார் போல் உள்ளது. பொதுவாக ராஜா ரஹ்மான் பிரச்சினை வரும்போதெல்லாம், ராஜாவின் தலைக்கனம் பற்றி பேச்சு வரும். கமல் ரஜினி சண்டையிலும் அதே போல கமலின் பழக்க வழக்கங்கள் பற்றி வரும். அப்போது நான் சொல்வது "நமக்குத் தேவை ராஜாவின் பொருள்தான், அதாவது இசை மட்டும்தான். அதே போல கமலின் படங்கள் பற்றி மட்டும் நாம் பேசுவோம்" என்பேன் வேறு எப்படி சமாளிக்க. இருந்தாலும்,

ராஜா ரொம்பவும் அதிகமாக பேசுவது உண்மைதான். பாரதிராஜா அவரைப் பற்றி குறை சொன்னால், இவர் அதை பெருந்தன்மையாக மன்னித்திருக்கலாம். அவரைத் திட்டுவது ஊடகங்களில் வந்து விட்டது என்று இவரும் ஊடகம் வழியாகத்தானே கண்டனங்களைத் தெரிவிக்கிறார்? இசையமைப்பாளர் வாய்ப்பே எதிர்பாராமல் வந்தது என்றால் என்ன என்று எனக்கும் புரியவில்லை. இவர் வாய்ப்பே கேட்கவில்லை என்கிறாரா? ஒருவர் SPB உங்களைப் பற்றி நிறைய புகழ்கிறாரே, நீங்கள் ஏன் அவரைப் பற்றி அவ்வளவாக மேடைகளில் பேசுவது இல்லை என்றதற்கு, அவர் என் மீது வைத்துள்ள மதிப்பு அப்படி, நான் வைத்துள்ளது இப்படி என்கிறார்.

MSV அன்னக்கிளி இசையைக் கேட்டபோது நீங்கள் என்ன நினைத்தீர்கள் என்ற கேள்விக்கு (உண்மையாகவோ, பொய்யாகவோ) பதிலளித்துள்ளார். ஆனால், ராஜாவிடம் ரோஜா படத்தின் இசைக் கேட்டபோது நீங்கள் என்ன நினைத்தீர்கள் என்ற கேள்வியைக் கேட்டால் என்ன சொல்வார்? நான் அந்தக் குப்பைகளை கேட்பதில்லை என்பார். (நீ இந்தக் கேள்வியை குமுதத்திற்கு அனுப்பினாயா நாயே என்றால், இல்லை. அனுப்பினால் பிரசுரம் ஆகாது, ஆனாலும் இதுதான் பதிலாக இருக்கும்). ஒருவேளை இளைய தலைமுறை இசையமைப்பாளர்களில் உங்களுக்கு யாரைப் பிடிக்கும் என்று கேட்டால், கண்டிப்பாக யுவன் மற்றும் கார்த்திக்கைத்தான் சொல்லுவார். ஏனென்றால் ஏற்கனவே எங்கோ படித்துள்ளேன். அதில் சமீபத்தில் ரசித்த வேறு இசையமைப்பாளரின் பாடல் என்ற கேள்விக்கு, கார்த்திக் ராஜாவின் ஹிந்திப் பட பாடலைதான் சொன்னார். "ஏண்டா பக்கி, உனக்குத் தேவை ராஜாவின் இசை மட்டும்தானே, பின்ன எதுக்கு இந்த கதை" என்ற பின்னூட்டங்கள் வேண்டாம். ஏதோ சொல்லத் தோன்றியது. ஏனென்றால் எனக்கு ராஜாவைப் பிடிக்கும்.

என்னுடைய மிகப் பழைய பதிவின் சாராம்சம், ராஜா ஒரு கண்டிப்பான கணக்கு வாத்தியார். அவரிடம் யாராவது "இந்த கணக்குக்கு இந்த மாதிரியும் வழிமுறை வச்சி போடலாமா?" என்று கேட்டால், "நான் சொல்லிக் கொடுத்த மாதிரி மட்டும் பண்ணு" எனலாம். ஆனால், ரஹ்மானோ, நட்பு பாராட்டும் நண்பன், எப்படி வேண்டுமானாலும் கேட்கலாம்.

என்னதான் சொல்லுங்க, இந்த பஞ்சாயத்து ஓயாது. கடைசியாக ஒரு பெரிய சந்தேகம். முகவரி படத்தில் வரும் VMC ஹனீபாவின் பாத்திரம் இளையராஜாவா? படம் வந்தபோது யாரும் எதிர்க்கவில்லையா? பார்க்கலாம். இசை படத்திற்காக காத்திருக்கிறேன். 

Tweet