Thursday, July 30, 2015

கிறிஸ்டோபர் நோலன்

'கஜினி' படம் வந்தபோது 'மெமெண்டோ' படத்தின் காப்பி என நண்பர்கள் அதை தரவிறக்கம் செய்து பார்த்தனர். அனைவரும் இரண்டு நாள் முழுக்க தலைவலியோடு திரிந்தனர். எனவே, நான் அதை பார்க்கவில்லை. அதே போல 'பிரஸ்டீஜ்' படமும் ஒருவன் பார்த்து விட்டு பிதற்றிக்கொண்டு இருந்ததால், ஏதாவது பதிவர்கள் அந்தப் படத்தைப் பற்றி எழுதி இருந்தாலும், அப்படியே தள்ளிப் போய் விடுவேன்.

நாம இயக்குனர் வரிசையில் படம் பாப்போம் என நோலனின் படங்கள் அனைத்தையும் தரவிறக்கம் செய்தேன். அதன் விளைவே இந்தப் பதிவு. அது என்னவோ தெரியவில்லை, அவரின் படங்கள் எல்லாமே எனக்கு சுஜாதா கதைகளை நினைவூட்டுகிறது. அதாவது அந்த கதையின் முடிவுகள். அவரது படங்களைப் பற்றி நிறைய பதிவுகளை நீங்கள் படிக்கலாம். இதில் என்னுடைய கருத்துகள் மட்டுமே.

குறும்படங்கள்:

அவர் சில குறும்படங்களும் இயக்கி உள்ளார் போல. ஒன்று மட்டுமே காணக் கிடைத்தது. யாராவது இனி 'நானும் ஒலகப்படம் பாக்கணும்' என்று நினைத்தால், முதலில் இந்த குறும்படத்தைக் காணுங்கள். அதில் தெளிவாகி விட்டீர்கள் எனில், ம், ஆரம்பிக்கட்டும்.


FOLLOWING (1998):


ஒரே ஒரு முறை மட்டும் பார்த்து, நான் குழம்பாமல் எனக்கு புரிந்த படம் இதுதான். வெட்டியாக இருந்தால், பீச்சில் உட்கார்ந்து கடலை சாப்பிட்டுக் கொண்டு, கடலைப் பார்த்தக் கொண்டு இருக்க வேண்டும், அப்படி இல்லாமல் 'சும்மா எவன்/எவள் பின்னாடியாவது சும்மா போலாம்' என்றால் என்ன ஆகும் என்பதுதான் கதை. (இந்த பரோட்டவைக் கொத்தி, நடுவில் மானே, தேனே பொன்மானே என்றெல்லாம் போட்டு, கேவலமாக போன கொத்து பரோட்டா படம்தான் வாமனன்). "செய்யாத கொலைக்கு எனக்கு தண்டனை கொடுத்துட்டாங்க எசமான்" என்றெல்லாம் நம்மாட்கள் புலம்பி, அதைத் தீர்க்கும் கதை கிடையாது. அதுதான் படத்தின் முடிவே.

மெமெண்டோ (MEMENTO) (2000):


என்ன நடந்தாலும் அடுத்த 5 நிமிடங்களில் மறந்து விடும் ஆள், அவன் கண் முன்னே அவன் மனைவியைக் கொன்ற வில்லன், அவனுக்கு உதவி செய்யும் ஒரு பெண், எல்லாவற்றையும் மறந்து விடுவதால் உடம்பில் பச்சை குத்திக் கொண்டு, ஒரு போலராய்டு கேமரா வைத்து எல்லாவற்றையும் புகைப்படம் எடுப்பது, இவைதான் தேவையானவை. இதை வைத்து மண்டைக்குள் சுர்ரென்று காரம் ஏறும் அளவுக்கு படம் எடுத்த ஆள் நோலன். நம்மூருக்கு தேவையான மசாலா எல்லாம் சேர்த்து, காசு அள்ளியவர் முருகதாஸ்.


இந்தப் படம் பார்த்தவுடன் எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது அமீர் கானின் ஒரு பேட்டி. "நான் மெமெண்டோ படம் பாத்தேன். எனக்கு அந்த படமே புரியல (அல்லது புடிக்கல). அப்புறமா அந்தப் படத்தோட கருவ(?) மட்டும் வச்சு வந்த கஜினி எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிது. அதனாலதான் அத ரீமேக் பண்றேன்" என்றார். அமீர்கானுக்கே(??) புரியாத படம், நமக்கு அவ்வளவு சீக்கிரம் புரியுமா? ஒரு முறை பாருங்கள். இந்தப் படத்திற்கு நிறைய கோனார் உரைகளை நம் பதிவர்கள் எழுதி உள்ளார்கள். அதைப் படித்து விட்டு மீண்டும் பார்த்தால், இன்னும் சற்று பு(பி)ரிவது போல இருக்கும். மீண்டும் ஒரு முறை பாருங்கள்.

INSOMNIA (2002):


ஒரு மிகச் சிறந்த துப்பறியும் திரைப்படம். ஒரு கொலையை துப்பறிய வரும் அதிகாரி, கொலைகாரனைத் தேடும்போது, தவறுதலாக தன்னுடன் பணியாற்றும், சற்றே அவருடன் பிரச்சினை உள்ள சக அதிகாரியை தெரியாமல் சுட்டுக் கொன்று விட, அதை அந்த கொலைகாரன் பார்த்து விட, பிறகு ஆரம்பிக்கிறது ஆட்டம். அதன் பிறகு நடக்கும் ஒப்பந்தம் (பேக்கரியை நீ வச்சுக்க, உன் அக்காவ நான் வச்சுக்கிறேன்).

நோலனின் படங்களில் ஒரே நேர்க்கோட்டில், குழப்பாமல் செல்லும் ஒரே படம் இதுதான். கதை, திரைக்கதை அவரல்ல. இயக்கம் மட்டுமே. அத கூட காரணமாக இருக்கலாம். தவற விடக்கூடாத திரைப்படம். நாம் நிறைய படங்களில் காமெடியாக பார்த்து சிரித்த ராபின் வில்லியம்ஸ், இதில் கொடூரமான வில்லனாக கலக்கி இருப்பார்.

THE PRESTIGE (2000):


இந்தப் படத்திற்கும் நிறைய பேர் உரை எழுதி உள்ளனர். இரு மாய வித்தைக்காரர்கள் (மேஜிக் செய்பவர்கள்) இடையே உள்ள போட்டி, பொறாமைதான். இருவருக்கும்(?) அதனால் வாழ்க்கையே போகிறது. 1900க்கும் முந்தைய கால கட்ட கதை. இது இரண்டு முறை பார்த்தவுடன் ஓரளவு புரிந்து விட்டது. இதன் முக்கியக் கருவை மட்டும் வைத்து தமிழில் 'வில்லன்' படமும், ஹிந்தியில் தூம் 3 படமும் எடுத்துள்ளனர்.

THE DARK KNIGHT TRILOGY (2005, 2008, 2012):

இது முன்பே பார்த்து விட்டேன். ஒரு சூப்பர் ஹீரோ படம். எனக்கு பொதுவாக காமிக்ஸ் அவ்வளவாக பிடிக்காது. அதே போலத்தான் சூப்பர் ஹீரோக்களும். ஆனாலும், இதில் நோலன் வித்தியாசமாக எடுத்திருந்தாலும், எனக்கென்னவோ அவ்வளவாக பிடிக்கவில்லை. "என்னதான் இருந்தாலும் இப்படியா வில்லன்கிட்ட அடி வாங்குறது" என்றுதான் தோன்றியது. (அப்புறம் ஏன் நீ காமிக்ஸ் பத்தி பதிவு எழுதுற சிவாவை உன் பதிவுல வச்சிருக்க என்கிறீர்களா? நன்பேண்டா). எனவே ஒரு டைம் பாஸுக்காக நண்பர்களுடன் பார்த்தேன். ஆனாலும், நோலன் படம் என்று தெரியும் வகையிலும் சில (பல?) காட்சிகள் உண்டு.

INCEPTION (2010), INTERSTELLAR (2014):


நானும் முக்கி, முனகி எத்தனையோ கோனார் உரைகளைப் படித்துப் படித்துப் பார்க்கிறேன், இந்த இரண்டு படங்களும் சுத்தமாக புரியவேயில்லை. புரிவது போல இருந்தாலும், சில சமயங்களில் வேறு சந்தேகங்கள் வருகின்றன. அதற்கு இயற்பியல், வேதியியல், கணிதம் எல்லாம் மீண்டும் படிக்க வேண்டும் போல உள்ளது. கனவுக்குள் புகுந்து வருவது, கருந்துளைக்குள் நுழைவது, முடியல. கண்ணக் கட்டுது. தமிழில் வந்த 'இன்று நேற்று நாளை' படமே எனக்கு சில இடங்களில் புரியாதபோது, இந்தப்படம் அவ்வளவு சீக்கிரம் புரியும் என நினைத்தால், அது என் தவறுதான்.

நீங்கள் மிகவும் பொறுமைசாலி, அதே போல நேரம் போக வேண்டும், கொஞ்சம் வித்தியாசமாக ஏதாவது படம் பார்க்கலாம் என்று நினைத்தால் மட்டுமே, இவரது படங்கள் பார்க்கவும். இல்லையேல் ஏற்படும் பின் விளைவுகளுக்கு கம்பெனி பொறுப்பேற்காது.